คนใช้ภาษาที่เก่งคือคนที่ใช้แต่ศัพท์ยาก? เทคนิคใช้ภาษาแบบฝรั่งยังชม

หลายคนเชื่อว่า "คนที่ใช้ศัพท์ยากๆ หรือเรียกว่าศัพท์สูงมากๆ คือผู้ที่ใช้ภาษาอังกฤษเก่ง"
ด้วยความเชื่อนี้ หลายท่านจึงหันไปท่องคำศัทพ์เหล่านั้น ตามหนังสือต่างๆบ้าง ตามเว็บบ้าง และ
อีกทั้งเชื่อว่างานเขียนที่ดีคือการใช้ศัพท์ยาก ให้ได้มากๆ

ท่านที่พึ่งหัดเรียนภาษาพอใช้งานได้ แต่กลับรู้แต่ศัทพ์ง่ายเริ่มรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ ว่าเหตุใดระดับภาษาเราถึงไม่ไปถึงไหน ศัทพ์สูงก็ไม่มี ใช้งานก็ไม่เป็น กลายเป็นเสียกำลังใจไปเสียอย่างนั้น

จริงๆแล้ว ความเชื่อเหล่านั้นไม่จริงเลยครับ

ภาษาทุกภาษาคือเครื่องมือในการสื่อสารความคิด และอารมณ์

ลองจินตนาการประโยคนี้ดูนะครับ

มด : แมงเม่า, เธอจะจรมา ณ สยามพารากอน เพลาใด เราจะได้เตรียมอาหารลงในภาชณะไว้ให้

หรือว่า

มด : แมงเม่า, เธอจะมาที่สยามพารากอนกี่โมง เราจะได้เตรียมข้าวกล่องไว้ให้

คำเปลี่ยน อารมณ์และความสนิทก็เปลี่ยน

มด : แมงเม่า, มึงจะมาที่สยามพารากอนกี่โมงวะ กูจะได้เอาข้าวไปให้

เพียงแค่รู้ศัพท์แบบนกแก้วนกขุนทองและไปใส่ในประโยคแบบไม่รู้กาลเทศะ นอกจะจากจะทำให้การสื่อสารเข้าใจแยกแล้ว ยังสร้างอารมณ์ที่ผิดแปลกไปเสียด้วย

การสื่อสารจะมีสัมฤธิ์ได้อย่างไรถ้าเต็มไปด้วยคำที่เยือดเยื้อเข้าใจยาก
แม้แต่เข้าของภาษาเอง ยังไม่สรรเสริญบุคคลที่ใช้แต่ศัทพ์สูงจำนวนมากเกินความจำเป็นเลยครับ
รายละเอียด กดที่นี่ครับ

ถ้าอย่างนั้น

การพูดและการเขียนที่ดีคืองานที่ใช้ภาษาที่กระชับ ชัดเจน ไม่คลุมเครือ และเข้าใจง่าย และเข้าใจกาลเทศะ


อย่างนี้เราจะรู้ได้อย่างไรควรจะใช้สำนวนแบบไหน

อ่านให้มาก ฟังให้มาก

จากแหล่งที่ฝรั่งเขาใช้ เช่น หนังสือ ภาพยนต์ ไม่ใช่จากโรงเรียนหรือหนังสือสอนภาษา

ทำให้ต่อเนื่อง ไม่นานสมองจะเข้าใจอย่างเป็นธรรมชาติได้เองครับ